Ik ben altijd gek geweest op honden. Vroeger fokte ik Engelse Buldoggen, en dat deed ik met ontzettend veel liefde en plezier. Het waren mooie jaren vol lieve pups, gezelligheid en natuurlijk ook de nodige zorgen. Maar toen uiteindelijk al mijn honden overleden of moesten worden ingeslapen, viel het huis ineens stil. Tien jaar lang hadden we geen honden meer — en hoewel dat in het begin wel even rust gaf, begon het na verloop van tijd toch te knagen.

Mijn familie miste het gezelschap van een hond net zo erg als ik. Op een gegeven moment zeiden we tegen elkaar: “Zullen we toch weer eens kijken naar een hond?” En zo kwamen we bij de Labradoodle terecht. Al snel kwam Doedel bij ons wonen, en wat een schat van een hond is dat! Ze bracht zoveel vrolijkheid en liefde terug in huis.

Door Doedel begon het bij mij weer te kriebelen. Het oude gevoel van toen ik nog fokte, kwam langzaam terug. Ik besloot haar volledig te laten testen, en gelukkig kwam alles goed terug. Ook heb ik mijn diploma gehaald voor het houden van honden en katten, zodat ik alles op de juiste manier kon doen.

Toen we een geschikte reu hadden gevonden, kwam daar het eerste nestje van Doedel uit. Daaruit hebben we gehouden Lucky en Lola onze mooie phantom en Blondie

twee heerlijke pups waar ik enorm trots op was (en nog steeds ben!). Later hebben we ook met Lola een nestje gedaan, en daaruit hebben we gehouden Zoey onze lieve en enthousiaste parti .

En zo is het allemaal weer een beetje begonnen. Wat ooit ophield met de Buldoggen, heeft met de Labradoodles een mooi nieuw hoofdstuk gekregen. Fokken blijft voor mij een passie, maar boven alles draait het om liefde voor de honden — ze zijn en blijven een groot deel van mijn leven.